Zmiany w dokumentacji WDT od 1 stycznia 2020

Wszystko w ramach walki z oszustwami

Zróżnicowane zasady dokumentowania WDT w poszczególnych państwach członkowskich są oceniane jako jeden z czynników umożliwiających dokonywanie oszustw podatkowych. W związku z tym, jeszcze w 2016 r. podjęto decyzję o poszukiwaniu rozwiązania, które będzie stanowiło ulepszenie unijnych przepisów dotyczących VAT dotyczących transakcji transgranicznych.

Efektem tych prac jest m.in. rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej: Rozporządzenie, link tutaj), wprowadzające ujednolicone zasady dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Konieczne stało się bowiem określenie pewnych okoliczności, w których uznaje się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium państwa członkowskiego dostawy, co jest niezbędne dla zastosowania zwolnienia od podatku lub stawki VAT 0% (w niektórych państwach członkowskich UE wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają ze zwolnienia od podatku).

WDT – niezbędne dokumenty

Od 1 stycznia 2020 r., będzie obowiązywać domniemanie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone do innego państwa członkowskiego, jeżeli sprzedawca będzie posiadać co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody potwierdzające wysyłkę lub transport, wydane przez dwa niezależne od siebie oraz od sprzedawcy podmioty.

Dowodami takimi, zgodnie z Rozporządzeniem, mogą być dokumenty z dwóch Grup:

A. podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

oraz

B. następujące dokumenty:

a) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

b) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

c) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Co do zasady, sprzedawca powinien posiadać co najmniej dwa dowody z Grupy A lub jeden dowód z grupy A oraz jeden dowód z Grupy B. Kwestie te zostały szczegółowo uregulowane w nowym art. 45a ust. 1 Rozporządzenia.

… oraz pisemne oświadczenie nabywcy

Dodatkowo, w przypadku transportu towarów przez nabywcę lub przez osobę trzecią na jego rzecz, sprzedawca powinien dysponować pisemnym oświadczeniem nabywcy, potwierdzającym że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów.

Takie pisemne oświadczenie nabywcy powinno zostać dostarczone sprzedawcy do 10-go dnia miesiąca następującego po miesiącu dostawy i zawierać: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy.

Biorąc pod uwagę istotność ww. zmian, warto już dzisiaj przeanalizować realizowane transakcje oraz to, jakie dokumenty otrzymują Państwo od swoich zagranicznych kontrahentów w związku z dostawami. W wielu przypadkach może się okazać, że stosowanie stawki VAT 0% dla WDT od 1 stycznia 2020 r. będzie znacznie utrudnione.

Jeżeli są Państwa zainteresowani tym tematem i chcieliby przedyskutować wpływ nadchodzących zmian na działalność swojej firmy, pozostajemy do dyspozycji.

Więcej o nadchodzących zmianach w VAT, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r., znajdziesz tutaj:

Transakcje łańcuchowe – zmiany od dnia 1 stycznia 2020 r.

Nowelizacja ustawy o VAT w zakresie tzw. quick fixes – zmiany w rozliczeniach transakcji towarowych